من اگه آرامشمو از دست دادم، یه زنم.
از رو غریزه م این کارو انجام دادم.
اما همه چی که عریزه نیست
آدمیزاد عقل و منطقم داره.
قسمت 19
راس میگه.آدم دو بخش داره.غریزه و عقل.
غریزه چیزیه که همه دارن، بنا به سن شون
اگه غریزه نبود، آدما هیچ وقت سمت اون عمل نمیرفتن.خدا باید تو وجود آدما میذاشت.
به من بود، به عقلم بود، هیچ وقت سمت مردی کشیده نمیشدم....
هیچ وقت یه نره خر پس نمی انداختم که فردا روز سرم سوار شه.
ولی چیزی تو وجودم منو میکشه سمت اینا و تا بهشون نرسم، آروم نمیگیرم...
نمیشه جلوی غریزه بیش از حد ایستاد.جلوشو بگیری، از جای دیگه میزنه بیرون. تو رفتارت، تو مسلک ات.
اما عقل...راهنمای هر آدم.چراغی که هر وقت تو زندگی هرکس روشن نمیشه.یه سری حیوون تا پیری این چراغو ندارن.
هرچی هست، درونی عمل میکنن.
غریزه مختص فرده.خود شخصو میبینه و اونو به بهره میرسونه
اما عقل ، تنها خودشو نگاه نمیکنه، مصلحت مسیر رو میسنجه. شده به نفع خود فرد نباشه.
آدمی که عقل داره، یه درجه بزرگتر شده که غیر از خودش دیگرانم میبینه.
اما نباید گفت همیشه حق با عقله یا غریزه. هر دو در کنار هم باید وجود داشته باشن تا سعادت فرد تکمیل بشه.
هر فرد در کنار جمع.
کسی که غریزه شو نادیده بگیره، به خودش ظلم کرده. حق خودشو نادید گرفته.
اینجا هم ملیحه درست عمل کرد. بنا به غریزه باید از ورود فرد جدید به زندگی اش احساس خطر کنه.
خدا غریزه رو بیخود تو وجود آدما نذاشته. اما باید کنترل بشه...
ناهید تو این سریال نماینده غریزه س و ملیحه انسان متعادلی که گاهی به عقلش گرایش پیدا میکنه.میذاره تو زندگیش بچربه.
این روزا داغونم. چون از طرفی شهرزاد و ملیحه رو تحسین میکنم که تونستن به غریزه شون غالب بشن و خودشونو بذارن جای هووشون و درکشون کنن بدون اینکه طرف مقابل بشناسشون؛
از طرفی هم عصبانی ام از نادیده گرفتن احساسات خودشون.از غربت شون...
خدا گاهی آدما رو با غریزه شون امتحان میکنه. چیزی که خودش تو وجود آفریده ش گذاشته اما ازشون میخواد بهش غلبه کنن و عقلانی عمل کنن؛ پابذارن رو وجودشون و چیزای دیگه ای رو درنظر بگیرن...
ابراهیم با اسماعیل امتحان شد...با زیر پاگذاشتن غریزه حافظت از فرزند؛
فرزندی که سالها انتظار اومدنشو میکشیدن
