ریشه وجود

پسری که همیشه تحقیر شده , تو سری خورده ,التماس تک تک آدما رو کرده تا ازش دستمال 500 تومنی بخرن و دیگران حتی حاضر نیستن سرشونو بلند کنن تا جواب رد بهش بدن, کسی که تک تک سلولای بدنش سرخوردگی و گرسنگیه, کسی که اصلا تربیت نشده,چطور میتونه تو موقعیتی که مخیّره بین دزدی و چیزی که حقش نیست,دست از دزدی برداره و پاک نفسی پیشه کنه؟

چطور انتظار دارین پسری که میخواد به دختری تجاوز کنه که داره التماس میکنه بذاره بره,دست از این کار برداره و گرسنگی شو برطرف نکنه؟ حقارت و التماس دیگری رو ببینه و لذت نبره؟

ماییم که اینا رو هار و حیوون کردیم.چطور انتظار داریم دست بکشه از چیزی که خودمون سوق دادیم به سمتش؟

چی کار میشه کرد تا اینا دست از این رفتار بردارن...؟

اینا که عقده تا عمق جونشون نفوذ کرده...

تردید

شماره مو از خانم x گرفت و زنگ زد

یه چیز بیخود گفت که میتونست فردا حضوری بگه یا حداقل پیامک بزنه.

یعنی گام اول رو برداشت....

گام بعدی مال منه.

حالا که ازم درخواست کرده گزارش بنویسم و بفرستم , میتونم سر صحبتو باز کنم و بیشتر ازش بپرسم و از خودم بگم.

بکنم یا نکنم....؟

ینی اونقد پوس کلفت شدم که اگه مثل قبلی تا یه جایی پیش برم و یه دفه بفهمم طرف ازدواج کرده و بدون گفتن کوچکترین حرفی دیگه منو نخواسته,تو خودم نَشکنَم؟

ممکنه اینم مث اون، اونقد وقیح باشه که بعد ازدواجش بیاد بگه دوست معمولی باشیم؟

اونوقت من ازش روبرگردونم و بگه چرا با من حرف نمیزنی؟ من رو رفاقت تو حساب باز کردم...؟

نه نه...کاش هیچ وقت دیگه مث اون پیدا نشه...نه برای من نه هیچ دختر دیگه...

شعور خانوادگی

وقتی میایید خواستگاری و ذهن دختر و خانواده شو درگیر میکنید و درخواست میکنید جلسات ادامه پیدا کنه اما بعد به هرررررررر دلیلی منصرف میشید,کمترین نشانه شعور اینه که زنگ بزنید و این مساله رو اطلاع بدین.

یعنی وصلت که هیچی, حتی ارتباط اولیه با بعضی ها میزان شعور خانوادگیشونو نشون میده.

به خاطر محرم و صفر ، سه ماه ما رو معطل کردن...