منِ حالا

چند وقته خودمو ارزیابی که میکنم , متوجه شدم خیلی فرق کردم

🔹از زندگی بی هدفِ خوشِ دانشجویی جدا شدم

درسته الان هیچی نیستم,ولی اون قبلی هم نیستم و این خودش یعنی یک گام به جلو.

🔸هیجاناتمو به کنترل دراوردم و منطقو سوار زندگی کردم

🔹حق رو معیار زندگیم قرار دادم و هرکس,هرکس که از معیارم تخطی کرد,کنار میزنم.

نزدیکانمو مورد نقد قرار دادم و واقع بینانه زندگی کردم

فهمیدم تاحالا چه قشنگ خودمو خر میکردم و با "تصوراتم" زندگی میکردم نه واقعیت.

🔸دیگه برای تغییر آدما صبوری نمیکنم. تعلل رو نشانه تلف شدن وقت میدونم چون من مسئول تربیت آدما نیستم.زمان تربیت آدمهای اطرافم هم گذشته.

برای بهتر شدن دنیا هم تصمیم گرفتم زندگیمو وقف بچه ها بکنم که هنوز تربیت نشدن و خمیرمایه وجودیشون آماده ی پذیرش تربیته.

🔹اهمیت به "منِ" وجودیم چند برابر شده و بر خلاف گذشته,خودم رو محور زندگی قرار دادم نه دیگران.

🔸تقریبا هرروز مطالعه مفید دارم و خودمو از بند تحصیل بی فایده ی وقت گذرونِ پرهزینه رها کردم.