حجاب برتر

واقعا اقدامی نمایشی ، بیش نیست؛

روزای سرد زمستونی که به قطر دو پتو دور خودت لباس پیچیدی و شِبه طالبان، صورتتو تا زیر چشم پنهون کردی که باد به بینی نفوذ نکنه و حجمی سه برابر روزهای عادی پیدا میکنی که حتی راه رفتنت به سختی انجام بشه و با دو لایه دستکش، بازم مجبوری دستتو ببری تو جیبت که سرما زده نشه،

اونوقت چادر هم سر کنی.

کافیه بارون یا برفم بیاد و زمین خیس باشه، چادر حکم دستمالی رو پیدا میکنه که هرچقدرم مواظب باشی زمین نخوره، باااز کشیده میشه و همون یه ذره خیسی نفوذ میکنه و بالاتر میاد و گاهی به اندازه یه کف دست میشه.این ته ماجرا نیست!

خیسی منتقل میشه به پاچه شلوار و اون هم طبیعتا بالا میاد و کافیه یه باد و بورانی بپیچه بهت، اونوقته تا مغز استخونت میسوزه چون شلوار خیس، چسبیده به پات...

امنیت و وقاری که با چادر حس میکنم،حقیقتا با وقت غیرش ، برابری نمیکنه. میدونم کلی از فاصله ها و شناختن محدودیت های رفتاری و عقیدتیم با چادر مشخص میشه و دیگران حدود ارتباطی با منو متوجه میشن و از این بابت همیشه به سر کردن چادر مفتخرم.

اما این محدوده رو چی یا کی تعیین کرده که هر مرد یا زنی از دور ، بدون اینکه منو بشناسه، ازش آگاهی داره و اینطور عمل میکنه؟ مشخصا فرهنگ....

فرهنگ جامعه مشخص میکنه معمولا اشخاص چادری چه نوع نگرش و عقیده ای دارن(با موارد استثنا و فحشا و پوسیدگی زیر چادر و این قصه سرایی ها کاری ندارم. درباره شخصی حرف میزنم که حقیقتا و اختیارا چادر سر کرده)

یه بار یه خارجی از ما پرسید چرا چادر سر میکنید؟ گفتم تو فرهنگ ما این کامل ترین حجابه ولی تو کشورهای دیگه شما آدمهایی رو میبینین با روسری و پوشش کامل.اونا هم بنا به فرهنگ خودشون کاملترین پوشش رو دارن.

واقعا شما فکر میکنین تو بهشت، زنها چادر به سر دارن؟ یه چادر مشکی که نشونه وقارشونه؟
درسته یه سری احکام فقط تو دنیا معنی پیدا میکنه مثل حفظ حریم و نگاه و باقی مسایل، اما اصل موضوع، شکل و ظاهر آدما که تغییر نمیکنه. مثلا اینکه تو بهشت ازدواج هم هست اما به صورت دنیایی نیست. قطعا پوشش هم تو بهشت هست. لباس هست.
حالا اون زن کامل و برتر، چادر مشکی به سر داره؟

وقتی از بالا تا پایین من ، پوشیده است، چه دلیلی داره یه پارچه سیاه نمایشی بپیچم دور خودم که واقعا نمیتونم جمعش کنم و حضورش روی سرم با وجود این هممممه لباس حس کشیدگی میده و ؟