پست ثابت

قبلا جای دیگه مینوشتم.

اونجا رو دوست داشتم و احساس امنیت میکردم.

یه روز صاحبخونه بیدار شد و اجازه ی نوشتن نداد؛ گفت به تعمیرات احتیاج داره

حرفامو موقت جای دیگه نوشتم تا خونه مو بهم برگردونه.

بعد یک ماه و نیم، برگشتم، اما دفترم پرپر شده بود...

تصمیم گرفتم مهاجرت کنم.

هنوزم یاد و خاطر اونجا برام زنده است، هنوزم دوسش دارم؛ اما اعتمادی برای ثبت شدنش نیست...

میتونستم ببخشمش و همه چی رو فراموش کنم، اما دیدم مرتع سرسبز تری جلوی روم هست، تصمیم گرفتم بتازم!

به هیچ کس و هیچ جا اعتمادی نیست؛ اما

دفتر جدیدی باز کردم و به امید خدا اینجا شروع به نگارش میکنم.