سرعت عمل

 با اینکه پشتکار خوبی دارم که باعث شده تا الان سرپا وایسم ، اما مهارت سرعت دادن به فعالیتا و جمع و جور کردن سریع خودم تو شرایط بحرانی رو ندارم.

کلی طول میکشه بازسازی بشم و برای جلوگیری از اون، خیلی محتاط عمل میکنم...آروم و مِلو...

از این ضعفم تا همین پارسال اصلا اطلاع نداشتم.یعنی نمیدونستم ضعفه؛ فکر میکردم همینی که هست، کاملا طبیعیه

وقتی متوجه شدم که تو حمله های تکواندو یا تمرینات، همممیشه بابت کُندی تذکر میگرفتم.

 نمیتونستم، واقعا نمیتونستم سرعتمو بیشتر کنم. چون برا مغزم تعریف شده نبود

تو آموخته های خونه و مدرسه، همیشه کیفیت ارجح بود نه سرعت.

مقوله سرعت عمل،تنها در حد تنظیم سوالات امتحان و کنکور برام معنی داشت(که به نوع خودش مفید بود)

ورزش فاصله ی فکر تا عمل رو هم پایین میاره و هم هماهنگ و موزونش میکنه

همه اینا تاثیرگزاره تو  زندگی شخصی و روزانه آدم.

مثلا الان یاد گرفتم وقتی بهم حمله کلامی شد، صبرنکنم بخورم، درجا حرف قشنگه رو بذارم کف دست طرف!

چیزی که قبلا عاجز بودم. یعنی جسارتش بود، حرفش هم بود، ولی مغزم طول میداد برا بیان و جا آوردن حال طرف...