اورژانس

دیروز بعد افطار دردم بیشتر شد و بعد یک ساعت دیگه حتی نمیتونستم نفس بکشم‌. اعلام کردم بریم بیمارستان.

بابا و مامان به تلاطم افتادن و رفتیم‌‌ اورژانس‌.

خوابیدم و اکسیژن وصل کردن بهم و شروع کردن به رگ گرفتن‌

دهن پرستارا رو سرویس کردم. گویا بد رگ شده بودم و جمعی بدنبال خونم بودند.

البته دهن من بیشتر سرویس شد‌ و دردش از قلب رسما بیشتر بود‌.

تو گرفتن خون آخر که دست و پا میزدم، یاد خوابم افتادم که قرار شد مستقل بشم و بواسطه استقلال شیرینی دادم و بابا رو راضی کردم اما تو بیداری گفت راضی نیست.

واقعا به مرگم فکر کردم و همه اینا باعث شد از شدت درد اشکم جاری بشه.

البته دلم میخواست عر بزنم‌ از همه دردهایی که تو سینه ام بودن و همه فشارهایی که باعث شدن امشب تو بیمارستان باشم اما بابا همه این صحنه ها رو میدید و‌بخاطر اونم که شده، باز بغضمو خوردم‌.

مرخص شدیم بعد دو ساعت و بابا «یه تومن» برا اورژانس پیاده شد...!

استقلال کامل

پریشب خواب دیدم جامو برداشتم بردم پشت در دروازه ی خونه انداختم .

یه اتاقک نگهبانی هم داشتیم‌ اما من تشک رو دقیقا چسبیده به دروازه پهن کردم.

و‌تو پوست خودم نمیگنجیدم از خونواده مستقل شدم‌ . 

بیرون خونه میخوابم!

فرداش (تو خواب) یه جعبه شیرینی گرفتم بردم خونه. بابا رو به سختی راضی کردم به این استقلال و شیرینی رو به بقیه تعارف میکنم و همه خوشحالیم از استقلال مالی و شغلی و زندگی من!

سحر شد. سر سفره خوابمو تعریف کردم. یه دفه بابا زد زیر گریه :/

گفت راضی نیستم. برو از جیبم صدقه بردار و همین الان بده.

همه مون کپ کردیم! گفتم خواب بوده!

ولی من ته‌دلم میدونستم خواب نبوده

من یه روزی تصمیم گرفته بودم برم و بی‌خبرشون بذارم و خوابگاه زندگی کنم.

تنها دلیل منصرف شدنم، این یارو بود که رابطه مون داشت به ازدواج ختم میشد...

تو دلم گفتم خانواده اش میخوان‌بیان خواستگاری و من به خونه نیاز دارم.‌.

خدا رو‌شکر که اون زمان خریت نکرده بودم!

ولی برام عجیب بود دیدن این خواب بعد ۳ ماه از اون تصمیم....

و عجیبتر واکنش بابا...