دونفر هستن که همصحبتی با اونها بسیار دلنشینه
اما هر لحظه که همکلام میشیم، یه فرصت رو برای انجام پایان نامه از دست میدن!
نگین بانو و دختر دایی جان!
الحمدلله که برادر جان از این دور خارج شد
خدا عاقبت این دو رو ختم بخیر کنه!
وقتی رامبد میخواد خداحافظی کنه، برای همه ی مردم ایران آرزوی شادی و عاقبت بخیری میکنه و
"چیلیک" کمربندها رو باز میکنه؛
تیتراژ نیم دقیقه ای انتها شروع میشه...
دوربین بیوقفه سمت جلو حرکت میکنه به سمت تابلویی که انتهای مسیر سو سو میزنه...
تابلو بزرگ و بزرگ تر میشه و تو میفهمی مقصود پایانی، همونجاست.
سعی میکنی نوشته تابلو رو بخونی، حدس میزنی؛
*780# ؟ یا کمپین قطره قطره...؟ یا تبلیغ تئاتر و فیلم...؟
نه، نوشته خوش خط تر از این حرفاست...
داره واضح تر میشه...
نوشته ها بزرگتر میشن:
" مهدی بیا "
اگه اونقد بهت خوش گذشته که روزای هفته رو گم کردی و ندونستی چن شنبه است،
میتونی از غروب جمعه ؛ هفته رو تشخیص بدی.
در هر حال که باشی، غروب جمعه و خفت ات میکنه.
نمیدونم، چون عصر یه روز تعطیله اینجوریه یا حسن تعلیل ادبی رو همینجوری بهش دادن...
تو بلاد کفر غروب یکشنبه، غم انگیزه...؟
یا اونجا هم جمعه، خاصیت خودشو داره؟
این نشونه ی آدمای بده که دلشون آروم نیس...؟
که انگار یه گنجشگ بیقرار هی توی دلشون بال بال میزنه و میخوره به دیواره اش؟
- اگه این دانشجوهای خارجی ، بلد نبودن فارسی حرف بزنن یا منظورتو متوجه نشدن،شده با ایما و اشاره بگی، تحت هیچ شرایطی، انگلیسی حرف نمیزنی
- ok
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
میدونی چرا
وقتی خانواده امیر فهمیدن که شیرین رو دوست داره و بهش میگفتن بیا برات بریم خاستگاری، انکارش میکرد و خودشو به نشنیدن میزد؛*1
درصورتی که تو خیالش ، وقتی همین سوالو میپرسیدن، ازش اجتناب "نمیکرد"؟؟ *2
چون
خودآگاهش میدونست تو واقعیت، امکان موفق شدن این درخواستش "هیچه" و با گفتنش فقط خودشو رسوا و سرخورده میکنه.
امیر، خیالِ شیرینِ شیرین رو به تلخی واقعیت ترجیح داد و همیشه از دومی فرار کرد...
*1 (پیشنهاد منیره وسط کاجستان-پیشنهاد پدر تو اتاق آهنی)
*2 (روز پخش کردن خرما تو مدرسه و پیشنهاد مینا)
آخر ترم 4 بود، خواستم یه پاک کن بخرم از دانشگاه.
لیلا گفت اینا گرون میدن.داداش من تو بازاره.زیاد میخریم ارزون درمیاد.یکی برات میارم.نمیخواد از اینجا بگیری
برام یه پاک کن آورد.
دیدم بزرگه، حیفه گم بشه! نصفش کردم.
ترم 7 میخواد شروع بشه و من هنوز دارم با نیمه اول کار میکنم و دست به نصفه دیگه نزدم!
همچین برکتی داره اموال رفیق!
هیچی بدتر از این نیست که خودت، دل تو تحویل نگیری...
وقتی خیالت خواست پرواز کنه، خودت بالشو بشکونی
وقتی خوت، خوتو باور نکنی...
آخ از دل بی یقین
وقت آن نرسیده که تو مرا یابی و من تورا؟
من در جست و جوی شخصیت خفته ی تو و تو آشنا با انحنای روح من؟
وقت پویش نیامده که برخیزیم ؟
روح من تشنه است، جوان و در اندیشه تاختن...
همسفری چون تو باید!
مرا بخوان، ساده و آهسته !
