بستر

زندگی مث موج بالا پایین میشه...

تو این جزر و مدش,تا رسیدن به ثبات, بهم نشون داد منی که ادعا میکنم یه سری چیزا خیلی برام مهمه,تو شرایط بحرانی,اگه تکیه گاهی مثل پدر نداشتم,معلوم نبود دست به چه کارهایی میزدم و فاصله ای با کسی که بهش دزد و فاحشه میگن,ندارم...

بهم ثابت شد خیلی چیزا رو من بوجود نیاوردم,شرایط زندگیم ایجاد کرد و من نقشی توش نداشتم که حالا برای داشتنش افتخار کنم؛

مث آبرو,احترام,پول و پاکی نفس

یعنی بستر فرهنگی منو به این سمت سوق داد,نه انتخاب همیشگی و درونی من.

یعنی شرایط برخلاف تصورم,از همه چیز مهمتر بوده نه انتخاب من.

میدونی فهمیدن این موضوع برای منی که کلی ادعا دارم,چقد درد داشت؟