هنگامه ی رشد

جنین وقتی موقع تولدش میرسه،خودش راه خروجو پیدا میکنه و میاد

اما کافیه موقع خروج، وقتیکه زمانش رسید، یک ثانیه، فقط یک ثانیه اکسیژن بهش نرسه تا سیستم مغزی اش اختلال پیدا کنه و فلج بشه و غیره.

یا اگه اون دم آخر،بیش از اندازه تو کیسه آب بمونه، یه سری مشکلات، اگه کیسه آب پاره شه و مدتی جای خشک باشه، یه سری مشکلات دیگه...

در هرحال، موقع اش که رسید، باید بیرون بیاد؛ نه بیشتر و نه کمتر که هر دو آسیب زاست.

آدم تو سن رشد، تو هر مرحله که باشه همینه.وقت هرچیزی رسید، باید سر وقت انجام بشه

درست مثل موقعیت الانم.

وقتشه بشکنم پوسته ی اطرافمو. بیام بیرون و زندگی رو خودم بسازم. به بلوغ رسیدم و باید ساختارمو تغییر بدم

الان میخوام که رشد کنم؛ میخوام که پروبال بگیرم.میخوام که زندگی خودمو بسازم

وقتشه از چتر حمایتی بابا بیام بیرون و به گونه ای دیگه تحت حمایت مرد دیگه ای قرار بگیرم، همسرانه نه والدانه

از محبت مادر فاصله بگیرم و نقش زنانه خودمو ایفا کنم

میدونم که الان وقتشه و توانایی و آمادگیشو دارم.

و اگه دیر بشه، اگه بیش از حد تو کیسه آب بمونم، پلاسیده و بی فایده میشم، از شکوفایی به موقع ام فاصله میگیرم...

اونوقت شاید دیگه نخوام بیرون بیام، شاید نتونم، شاید مرده باشم...

حالیمه جایی که درحال حاضر هستم محکم و خوبه در نوع خودش، ولی دیگه مناسب من نیست...

اما برای رشد من نیست،زندگی من ، خونه و همسر و شغلی مناسب میطلبه...

ندارم.هیچ کدومو ندارم و درجا زدن خودمو میبینم.

میترسم از پلاسیدگی و ضعف و سرخوردگی