میدون جنگ

خیلی چیزا هست که ناخوداگاهم میفهمه اما نمیتونه ابراز کنه و سعی میکنه خودشو به سطح خوداگاه برسونه تا اعلام وجود کنه

ازونطرف خوداگاه به شدت این چیزای فهمیده شده رو انکار میکنه تا چیزی که مطلوب خودشه به رسمیت بشناسونه

و همینطووووور  سلسله جنگهای خوداگاه و ناخوداگاه هر رووووز ادامه پیدا میکنه...

معمولا خوداگاه پیروز میشه و سر ناخوداگاهو زیر میکنه تا خفه شه.

اما میدونی. هرچقدم همه چیزو انکار کنی,بازم تو وجودت وجدان داری. اون همه چیز حالیشه. میفهمه راست و دروغ چیه. براش مهم نیست تو چی میخوای. حقیقتو شهادت میده. 

و اینطوریه که واقعیت, در نهایت پیروز این جنگه. هرچند سال که میخواد طول بکشه.با هر ترفند انکار و مثبت گرایی و کوفت و زهر مار که سعی میکنم خواسته هامو بِکِشَم رو,ولی بازم واقعیت برنده میشه.

واقعیته که پوزه ی خواسته هامو به خاک میماله

بعد میگن انسان پادشاه عالمه. اراده اش,تغییر دهنده شرایطه

گور بابای این حرفا. واقعیت همیشه برنده س. مگه اینکه خدا معجزه کنه. خودشو نشون بده. وگرنه کار دنیا به طور معمول گه ماله. باور نداری؟ زندگی منو نگاه کن