شط زمان

دیگر زمان ارزشش را از دست داده.

پاهایم را گذاشته ام درون شط زمان و اجازه میدهم عبور کند ؛ بی دغدغه ی از دست دادن.

میگویند که باید سودای تغییر را به باد بسپارم

در گوشم خوانده ام کسی منتظر تو نیست. کسی به تو محتاج نیست. آرام بنشین و مثل همه زندگی معمولی ات را بکن.

اصلا از گذر زمان لذت ببر. کسی دنبال تغییر نیست. همه خو گرفته اند به شرایطشان. به تو چه که غصه ی مردم را میخوری.

خودم را رام زندگی کردم که طغیان نکنم. آرام، گوشه ای ، با چیزهایی که دارم سر کنم؛

سعی کنم از تنهایی به جای موفقیت های جمعی لذت ببرم...