نگاه

وقتی هیچ کس ، هیچ کس نبود که بفهمه چی میگی

وقتی روی زمین احساس غربت کردی

وقتی مطمئن شدی احساسی تو قلبت داری که هیچ قلبی از اطرافیان ، یارای درک شو نداره

وقتی تنهایی و غربت چنگ زد به گلوت و حیرون موندی کجا بری و چی کار کنی ؛

بشین

بشین جلوی آینه و فقط

به چشم های رو به رو نگاه کن...

شاید این انعکاس غربت تنهاییتو دوچندان کنه

ولی ...

میفهمی دو چشم هستن که هنوز حرفاتو باور دارن

هنوز دو چشم میتونه این گوشه جهان منتظرت باشه...

باهاش حرف نزن ، فقط نگاه کن

یقین کن ؛

چشم ها بیشتر از حنجره ها میفهمند...