بی هوا بدون مقصد

قبلا یه آرزو داشتم.

بعد دیدم اوضاع خیلی بیریخت تر از اینه که رنگ واقعیت بگیره

شد یه راز...

آدما وقتی امید دارن چیزی به واقعیت میپیونده، رازش میکنن...

راه خیلی پیچ تر پیچ تر از اون بود که فک مبکردم

زمین خوردم، بدجوری زمین خوردم.

بلند شدن، نیاز به تغییر داشت؛ عوض شدم

دیگه نه از آرزو خبری بود؛ نه راز

وقتی که عوض میشدم، همه شو سپردم به رود

که شاید مثل مادر موسی برگرده بهش...

خدا بزرگتر از این حرفاس

اما انگار سپردمش به خاک، اثری تو وجودم نیست که نیست

نه از راز خبری هست، نه بی تابی...