نگو دوستت دارم

 نگو دوستت دارم.
انسان،این واژه را میشنود،واژه از پوستش رد میشود
با نگاهی پایین میرود،اسبهای قلبش شیهه میکشند،تندتر میدوند،
بر سینه اش محکم سم میکوبند،

نگو دوستت دارم،انسان باور میکند،
افسار اسبِ وحشی را…به دستت میدهد،

به تو تکیه میکند،
در آغوشت اشک میریزد،

یالهایش را میدهد تو شانه کنی،

انسان باور میکند و عشق….
دردناکترین اعتقاد است…
اعتقادی که با سیلی پاک نمیشود،

با خیانت قوت میگیرد،
اهانت راسخترش میکند،

به انسان نگو دوستت ندارم،
انسان عرق میریزد،

اشکهایش در بالشت جمع میشوند،
عطرِ موهایت را حبس میکند،نفس نمیکشد،
بالشت را روی سینه اش میگذارد،

به قلبش گلوله میزند،بخارِ گرم…
صدایشان را کوه پس نمیدهد،

عشق از دست میدود…
انسان گناه دارد،نگو دوستت دارم…
انسان باور میکند،نگو دوستت ندارم…