استفاده بر اساس نیاز

اقا یه روزایی بود ما از فرط بیکاری , تیلیفونو برمیداشتیم زنگ میزدیم شماره گویاهای مختلف و با دقت گوش میدادیم چی میگه و اوقات فراغتمونو پر میکردیم!

یا وقتی خییییلی بیکاری فشار میاورد,شماره پرت میگرفتیم,بوق میخورد,طرف برمیداشت و از الو الو گفتنای پی در پی اش لذت میبردیم و اونوقت قط میکردیم!

الان که بهش فکر میکنم خنده ام میگیره. که آخه چقد بیکار؟! صدای بوق؟تلفن گویا؟

همه ی اینا از سر بیکاری بود و عدم توجه به لزوم وسیله تلفن در مواقع مورد نیاز.

ینی نبود تلفن برام درد نبوده که بفهمم چیه و واقعا به چه درد میخوره.

مث تلگرام و اینستا به رایگان و وفور دردسترسمونه و نمیدونیم به چه کاری میاد...

میگن وقتی تلفن اختراع شده بود,طرف از اینکه صدای یکی دیگه رو از پشت گوشی شنیده,از ذوق داشته میترکیده...

یادمه وقتی واتس اپ اومده بود,فرت و فرت هر فیلم جالبی که بدستمون میرسید,تو گروههای مختلف شِیر میکردیم؛بی توجه به اینکه بابا...تو صنم خاصی با آدمای این گروه نداری...

اصن لجم میگیره چه حجمی رو برا لود و آپلود اون فیلما حروم کردم.

بنظرم سیر شدن از این کارها و رسیدن به این آگاهی,یه دوره خاصی داره.وقتی که همه ی مردم یاد بگیرن تلگرام وسیله بازی و تفریح نیست و برای استفاده ضروری باید سمتش برن؛مثل موقعیت تلفن تو اینروزهای ما.

احتمالا ده سال دیگه که به اینروزا فک میکنیم,خنده مون میگیره که یه روزایی از فرط بیکاری دستمون میرفت رو search اینستاگرام و زمانمونو تلف چه ولگردیها میکردیم...