پاشنه آشیل
هر کس تو زندگیش میتونه یه نقطه ضعف داشته باشه که دیگران ازون طریق به راحتی به وجودش نفوذ کنن و فتح اش کنن!
مثلا یکی رو با پول و مسائل اقتصادی میشه خرید!
یکی رو با مسائل دینی استحمار کرد
یکی رو با درس و علم ساکت کرد
یکی رو با مهر درونی و مادرانه و همسرانه خر کرد!
اما من چی؟ پاشنه آشیل من کجاست؟ مسلما هیچ کدوم از مسائل بالا نیست. من ضعف در یک نیاز دارم! اتحاد و همکاری! یکی شدن و قیام! قیام برای عدالتخواهی.شورش و عصیان. و اون, اینو خوووب فهمیده بود و تیر نهایی شو با همین هدف زد! پیشنهاد جدیدشو مطرح کرد; بی شک وسوسه انگیز بود و اعتراف میکنم که هوایی ام کرد. ولی ته دلم,گواهی میداد آدم این حرفا نیست.نمیشه بهش تکیه کرد و با اعتماد پیش رفت.از روی هوا و غضب حرف میزنه و زود جا میزنه. گفت هیچی براش مهم نیست. تا تهش وایمیسه.قید همه چی رو میزنه تا این قیام به فرجام برسه. گفتم همینجوری نیست. مهم فقط قیام نیست.تاثیر بعدشه. آدم باید یار همراه داشته باشه و برنامه و ایستادگی. از من شکایت کرد که همراه نیستم. گفتم خسته ام. بعدم این قیام بی تاثیره.
وقتی مطمئن شد همراه نمیشم,وقتی همه زورشو زد و گفتم ادامه نمیدم...,رفت.
رفت و یه مسیر دیگه ای رو انتخاب کرد.چون از اول,آدم این حرفا نبود!
چون از اول برای جلب توجه این حرفها رو زده بود، نه از روی اعتقاد
اگه عقیده درونی خودش بود، میرفت یه همسفر انتخاب میکرد که خسته نباشه و تا ته همراهیش کنه.
اما دور زد؛ چون تا اینجا اومدنش هم درونی نبود...
درسته من ضعف خودمو میشناسم و از همونجا ضربه میخورم اما نه اونقدر که حساب همه چی از دستم در رفته باشه و نتونم آدمای دور و برمو بشناسم
- ۹۵/۰۹/۰۹
- ۱۴۶ نمایش